Anna Bogdanowicz pochodziła z Jasła, miasta na Podkarpaciu. Do wojny wraz z rodziną mieszkała w Kielcach, gdzie jej mąż Marceli był prokuratorem. Mieli dwóch synów, jedenastoletniego Antoniego i pięcioletniego Stanisława. Po wybuchu wojny wyjechali z Kielc do Jasła, do rodziców Anny.
W Jaśle Anna odnowiła znajomość z Sarą, Żydówką z domu nieopodal, z którą znały się z lat wcześniejszych. W 1939 roku Sara Diller, nauczycielka, przyjechała do matki na wakacje i tu zastała ją wojna.
Ucieczka Sary Diller z getta
Gdy wiosną 1942 roku Niemcy utworzyli w mieście getto, Sara z matką musiały tam zamieszkać. Anna i dr Julian Ney, mieszkający na terenie getta lekarz, postanowili ją ratować. Kobieta zdobyła dla siebie kenkartę na nazwisko Maria Janina Dubiel, a Anna zorganizowała dla niej kryjówkę w leśniczówce koło Kielc: Sara miała pracować jako służąca i opiekunka. W sierpniu 1942 roku, tuż przed akcją wysiedleńczą, Sara wydostała się z getta i z pomocą Anny przedostała się na miejsce.
W listopadzie Neya i Bogdanowiczów aresztowało gestapo. Marcelego z dzieckiem zwolniono. Ney zginął zamęczony w jasielskim więzieniu, a Anna trafiła do obozu koncentracyjnego Auschwitz, z którego już nie powróciła.
Uhonorowanie Anny Bogdanowicz
Dowiedziawszy się o aresztowaniu Anny i Juliana, Sara uciekła do Warszawy i zgłosiła się do pracy w Austrii, gdzie doczekała końca wojny. Później wyjechała do Izraela; z rodziną Anny utrzymywała kontakt. W roku 1982 na łamach „Polityki” opublikowała artykuł wspomnieniowy, o znaczącym tytule: Zginęła z mojego powodu.
19 września 1983 r. Instytut Yad Vashem w Jerozolimie uhonorował Anne Bogdanowicz tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.
