Latem 1942 r. Skalbmierz w Kieleckiem ogłoszono „miastem wolnym od Żydów”. Dwudziestodwuletnia Rachela Just wraz z rodzicami i rodzeństwem uciekła do Krakowa. Część rodziny zamieszkała na peryferiach miasta, Rachela zaś wynajęła pokój w centrum, w mieszkaniu Michaliny Jopek i jej dorosłej córki, Krystyny Kajfasz.
Początkowo Rachela opłacała czynsz, kiedy jednak skończyły się jej pieniądze, przyznała się do swej tożsamości. Właścicielki mieszkania zgodziły się, aby nadal u nich mieszkała. Przez niemal trzy lata utrzymywały ją i traktowały jak członka rodziny. Dzieliły się z nią żywnością, choć niekiedy im samym doskwierał głód.
Dzięki nim Rachela ocalała. Opuściła swą kryjówkę dopiero w styczniu 1945 r. Po wojnie wyemigrowała do Belgii, ale utrzymywała listowny kontakt z zaprzyjaźnionymi kobietami. 30 grudnia 1993 r. Instytut Yad Vashem uznał Michalinę Jopek oraz Krystynę Kajfasz za Sprawiedliwe wśród Narodów Świata.
