Rodzina Miazgowiczów

[…] nas zawiadomili, że Niemcy się zbliżają i w tym bunkrze siedzieliśmy i koło […] bunkru przechodzili Niemcy z psem! […] i o cudo ten pies nie wywąchał nas. A co to się stało? Bo kochana Rywcia, która na nauce religii była i dużo o katolicyzmie wiedziała i umiała się modlić „Ojcze na[sz]” i wtedy akuratnie mówiliśmy z kochaną Rywcią „Zdrowaś Maryjo” […] przechodzili Niemcy z psem i Rywcia tak się przytuliła do mnie i odmawialiśmy „Zdrowaś Maryjo” i ten pies przeszedł i […] nie wywąchał nas. Takie cudowne uratowanie nas.

Rywcia ze swoją siostrzyczką mieszkały z ojcem. Ojciec na Sybir był wywieziony i to na Syberii zginął. Niemcy likwidowali Żydów w Rozwadowie i wywozili do Bełżca no i tam […] od razu rozstrzeliwali. A Rywci ze swoją kochaną siostrzyczką udało się przez San przeprowadzić, bo pamiętała o […] swojej koleżance, świętej pamięci, mojej Marcie, że tu mieszka, żeby się dostać do niej. No i rzeczywiście – jak się przeprowadziły przez rzekę San i wtedy deszcz padał, zimno było, a to były żniwa i te kopy takie […] zboża […] i jak deszcz padał, to zmokły, a ojciec mojej kochanej małżonki z bratem wybrali się rano aby osuszyć to zboże i […] odkrywają, a tam wiedzą, że dwie osoby, kobiety są. No i one poznały, bo tam ojciec w tym sklepie ich był i znały. No i pytały się zaraz, że chcą się zobaczyć ze swoją koleżanką, znaczy mojej świętej pamięci Martą. No i […] ojciec przyprowadził ich z siostrą do nas. […] w ten sposób było uratowane pierwsze życie. Bo jakby się nie przeprowadziły przez San i […] tam się […] nie schowały pod tą kopą to Niemcy wywozili wtedy i rozstrzeliwali do Bełżca […] a im się to udało.