Ignacy Moryson mieszkał z żoną Leokadią i córką Ireną w Warszawie, przy ul. Szerokiej, później przy ul. Konopackiej 2. Prowadził rozlewnię piwa i wód gazowych i z racji kontaktów handlowych znał wielu Żydów.
Rozlewnia Morysonów działała także w czasie wojny. Po utworzeniu getta, Ignacy Moryson zaczął zatrudniać jego mieszkańców. „Połowa tych przyprowadzanych z getta Żydów, przeważnie mężczyzn, szła sobie zrobić zakupy, do lekarza, załatwić miejsce, gdzie mogą uciec…” – tłumaczy Irena Gołębiowska z d. Moryson.
Leokadia Moryson pomagała im spieniężyć wartościowe przedmioty. Oboje wyszukiwali kryjówki po „aryjskiej stronie” i zdobywali fałszywe dokumenty.
Od marca 1943 r., w tajemnicy nawet przed 10-letnią Ireną, ukrywali w piwnicy znajomego sprzed wojny, Beniamina Komara, a przez krótki czas także Leona Olszera.
Na prośbę Komara Moryson wyprowadził z getta Marylę Steinberg i zatrudnił jako służącą. Kiedy pewien folksdojcz ostrzegł piwowara, że semicka uroda dziewczyny rzuca się w oczy, przeniesiono ją na wieś. Oboje przeżyli wojnę i pobrali się. Leon Olszer zginął w niewyjaśnionych okolicznościach.
