Doktor prawa, adwokat, działacz społeczny i polityczny, syjonista. W czasie II wojny światowej uciekł z Krakowa do Warszawy, gdzie współpracował z prezydium Żydowskiego Komitetu Narodowego. Sekretarz Rady Pomocy Żydom „Żegota” w ostatnich miesiącach wojny. Po wojnie wyemigrował do Brazylii (Rio de Janerio).
Czytaj historię Rady Pomocy Żydom „Żegota”
Syn Markusa i Rywki z Fruchterów. Rok urodzenia niepewny, istnieje kilka co najmniej wersji: 1882, 1884, 1885, 1886. Różnice te wynikają z dokumentacji wytworzonej podczas okupacji niemieckiej oraz konieczności dostosowania się do warunków powojennych (tak np. imiona rodziców po 1945 r. podawane są w wersji „Jan i Helena”). Co najmniej od roku 1917 zamieszkiwał w Krakowie, gdzie w 1919 r. poślubił Annę Ester z domu Landau. Miał co najmniej jedno dziecko, syna, Artura Marcelego (1919-2002). Adres przedwojenny – ul. [Św.?] Stanisława 4. Długoletni członek ruchu syjonistycznego, przyjaciel dr Jehoszua Thon’a. Członek zarządu partii Ogólnych Syjonistów w Zachodniej Galicji oraz członek centralnych instytucji syjonistycznych w tym okręgu. Po wojnie powrócił do Krakowa, gdzie przez krótki czas zamieszkiwał przy ul. Basztowej 8/4.
Okoliczności ucieczki z Krakowa do Warszawy nie są dokładnie znane. Miało to jednak miejsce na przełomie 1941/1942. Od jesieni 1942 r. związany z kierownictwem Żydowskiego Komitetu Narodowego. Nie był członkiem Prezydium, do którego należeli Adolf Berman, Icchcak Cukierman i Daniel Guzik, ale zaliczał się najbliższych współpracowników (jak np. Emanuel Ringelblum, Cywia Lubetkin czy Basia Temkin-Bermanowa).
Powiązany z wieloma wybitnymi działaczami syjonistycznymi, m.in. Anzelmem Reissem, Arie Tartakowerem czy Ignacym Schwarzbartem, członkiem Rady Narodowej RP na uchodźstwie, przed II wojną światową prezesem Organizacji Syjonistycznej w Krakowie. Z tego zapewne też powodu wzmiankowany w raporcie ŻKN wysyłanym na ręce Schwarzbarta 15 listopada 1943: „Adwokat Gottesman z Krakowa znajduje się w Warszawie i współpracuje z nami. Przesyła on panu i wszystkim ogólnym syjonistom gorące pozdrowienia”. Jeden z listów Gottesmana do Schwarzbarta załączony został do raportu ŻKN z 24 maja 1944 r. W liście tym Gottesman pisał m.in.: „Bardzo niemile dotknęła nas działalność o popieraniu akcji Dr Weicherta w Krakowie. Prosiliśmy przecież o storpedowanie jego imprezy. Działalność jego wychodzi na korzyść wyłącznie ciemiężcy, a w świecie wywołuje wrażenie, że Niemcy tolerują żyd[owską] akcję samopomocową”.
Współpraca z ŻKN miała na ogół charakter pomocy ludności żydowskiej. Współpracował on blisko na tym tle z Danielem Guzikiem, kierującym jednym z trzech „skrzydeł” ŻKN skupiającym grupy podopiecznych. Brał także udział w pomocy dostarczanej do obozów na prowincji, szczególnie interesował się obozem w Płaszowie. Z tego też względu związany z działalnością RPŻ. W czasie powstania warszawskiego w Śródmieściu. Następnie znalazł się w Milanówku gdzie Ferdynand Arczyński i Mikołaj Feiner reaktywowali „Żegotę”. Na skutek nieobecności A. Bermana powołano go na funkcję sekretarza „Żegoty”, którą pełnił do stycznia 1945 r.
Po II wojnie światowej aktywny w partii syjonistycznej. Publikował m.in. w piśmie „Ichud”. W listopadzie 1947 r., przebywając już w Brazylii, kontaktował się z Centralnym Komitetem Żydów Polskich (CKŻP) w sprawie odzyskiwania własności przez zamieszkałych tam niezamożnych obywateli polskich.
