Państwo Niedzielowie mieszkali w Markuszowej koło Strzyżowa, na Podkarpaciu. W okolicznych lasach ukrywali się Żydzi, którzy zbiegli z getta we Frysztaku. Byli wśród nich członkowie rodzin Weitzów i Schmidtów. Do zimy 1942 r. żyli w lesie. Pan Eugeniusz pomagał im robić schrony, nosił żywność.
Gdy Niemcy zrobili obławę, uciekinierzy szukali ratunku w gospodarstwach. Trafili do państwa Niedzielów i zostali przyjęci. Ukrywali się w stodole i stajni, a zimą w chlewie. Schronienie znalazło dziesięć osób: Herman i Chuma Weitzowie z dziećmi – Golą i Monkiem, Mojżesz i Helena Weitzowie oraz ich dzieci – Rose i Tobi, a także Sara Schmidt i jej mąż Salomon, który przed wojną był właścicielem hurtowni bławatnej we Frysztaku. Latem 1943 r. ktoś z sąsiadów doniósł. Pod dom państwa Niedzielów przyjechali żandarmi i kilku granatowych policjantów.
Wspominał Eugeniusz:
„W momencie mojego aresztowania policja trzykrotnie przeprowadzała szczegółową rewizję w pomieszczeniach gospodarstwa, jednak Żydów nie znalazła, gdyż o zbliżaniu się policji ostrzegł ich mój syn”.
Jako podejrzany o ukrywanie Żydów został skazany na pobyt w obozie pracy w Szebniach pod Jasłem. Jego żona Waleria i matka Teofila kontynuowały opiekę nad Żydami pozostającymi w Markuszowej.
Ukrywani doczekali końca wojny i wyjechali do USA.
