Marianna Adasiak (później Bartoszewska) z dziećmi Ireną i Leszkiem mieszkała w Ursusie (obecnie dzielnica Warszawy), przy ul. Wrzosowej 24. Była wdową, mąż Jan Adasiak zginął w 1939 roku. Pracowała jako krawcowa.
W roku 1942 brat Marianny, Władysław Raczyński, przyprowadził do niej szukających schronienia Żydów. Było to małżeństwo Szczepańskich – przed wojną noszących nazwisko Szaniawscy – z kilkuletnią córką Basią. Marianna przyjęła ich i przez półtora roku ukrywała w swoim domu. Gdy ryzyko wpadki stało się zbyt wielkie, gospodyni znalazła dla Szczepańskich nowe schronienie: najpierw przyjęła ich pod swój dach Tomalowa-Zrębska, a potem rodzina Kakietów. Koniec wojny zastał ich w kolejnej kryjówce, tym razem w Michałowicach koło Grójca.
Dalsze losy rodziny Szczepańskich
Po wojnie Szczepańscy zamieszkali w Otwocku, gdzie mieli gabinet stomatologiczny. Później wyemigrowali do Izraela. Po wyjeździe kontakty obu rodzin rozluźniły się.
W 1988 roku Mariannę odwiedziła córka Szaniawskich Basia, obecnie Batia Rapaport. W swojej relacji dla Yad Vashem Batia napisała:
„Marianna Adasiak zabrała nas do swojego domu, dzieliła się z nami wszystkim, co sama posiadała, a ukrywając nas, wystawiała siebie i swoje dzieci na niebezpieczeństwo śmierci. Jej dzieci wiedząc, że jesteśmy Żydami, pomagały dochować tej tajemnicy”.
Uhonorowanie rodziny Adasiaków
4 czerwca 1989 r. Insytut Yad Vashem w Jerozolimie uhonorował Irenę i Mariannę Adasiak tytułem Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata.
