Żydzi ocalali z getta warszawskiego
Getto warszawskie (niem. Das Warschauer Ghetto) było największym gettem utworzonym przez Niemców w okupowanej Europie. Oficjalnie powstało na mocy rozporządzenia gubernatora dystryktu warszawskiego Ludwiga Fischera z 12 października 1940 r., choć budowę muru wokół przyszłej „dzielnicy zamkniętej” rozpoczęto już w kwietniu tego roku. Ostateczne zamknięcie bram getta warszawskiego nastąpiło 16 listopada 1940 roku. Początkowo zajmowało ono obszar 307 hektarów (2% powierzchni Warszawy), mieszcząc w swoich granicach aż 30% populacji miasta. W pierwszych miesiącach funkcjonowania getta Niemcy stłoczyli na jego terenie ok. 400 tys. Żydów. Do marca 1941 r. liczba ta wzrosła do ok. 450 tys., a zagęszczenie ludności sięgnęło ok. 120 tys. osób na km2. Opuszczanie getta zostało Żydom surowo zabronione.
W niniejszym katalogu przeczytasz wybrane historie Żydów ocalałych z Zagłady, którzy uciekli z getta warszawskiego i ukrywali się po tzw. aryjskiej stronie z pomocą Polek i Polaków, osób uhonorowanych tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Więcej o getcie dowiesz się na Portalu Wirtualny Sztetl.